Przekaz ewangeliczny ujęty w tradycyjną ikonograficznie , bardzo specyficzną formalnie i głęboko zakorzenioną w teologii katolickiej opowieść jest podstawą cyklu witraży wykonanych dla katedry w Sokołowie Podlaskim przez artystę plastyka Andrzeja Łojszczyka. Wyraźnie widać tu zamiłowanie do dekoracyjności zdyscyplinowane jednak przez sugestywne konstruowanie przestrzeni. Kolorystyka natomiast przywołuje wyraziste barwy sztuki ludowej. Można by zaryzykować stwierdzenie , że patrząc na te witraże przenosimy się w świat polskich kolęd , pastorałek i starych pieśni kościelnych. Jednocześnie konsekwentnie budowana przestrzenność kompozycji oraz uproszczony rysunek doskonale harmonizują z modernistycznym charakterem architektury kościoła powstałej w stylu art - deco.

Do nawy głównej kościoła zaprojektowano osiem witraży o wymiarach 150cm x 850cm. Okna mają charakter okien gotyckich o bardzo wydłużonych proporcjach. W poziomie okna podzielone są na cztery kwatery a w pionie na 17 kwater. W części szczytowej okna zakończone są gotyckim żebrowaniem. Geometryczna forma okien narzuciła rodzaj rozwiązania formalno - plastycznego kompozycji witrażowych.

Przy komponowaniu wszystkich okien przyjęto zasadę trójpodziału - część środkowa każdego okna jest częścią główną związaną bezpośrednio z tematem. Część dolna każdego okna jest komentarzem malarskim do części centralnej. Część górna natomiast jest obrazem kosmosu symbolizującego wszechmoc Boga.

Część centralna: postać archanioła umieszczona jest w przestrzeni malarskiej składającej się z części poziomej wypełnionej rodzajem kamiennej posadzki i części pionowej będącej malarską interpretacją wnętrza. Archanioł jest przedstawiony w momencie wypowiadania pozdrowienia; uosabiająca go postać w białej luźnej tunice przyklęka poruszając szatę. Rzecz dzieje się jakby w domu Marii i dlatego umieszczono w kompozycji naczynie gospodarskie.

Część dolna: stanowi ją element dekoracyjny wpisany w kwadrat. Jest to stylizowany kwiat lotosu z oplatającą go wstęgą symbolizującą węża któremu Maryja zgniotła głowę. Część centralna tego witrażu otoczona jest dwunastoma kwaterami przedstawiającymi najważniejsze wydarzenia opisane w pierwszej księdze Starego  Testamentu. Są to sceny związane z grzechem pierworodnym i jego skutkami.

Część centralna: postać Najświętszej Maryi Panny jako młodej dziewczyny jest umieszczona na tle umownie skomponowanej przestrzeni sugerującej wnętrze domu. Maryja ukazana jest w geście zakłopotanie ale jednocześnie pokornego przyjęcia oznajmionej jej woli Boga. Wazon z białym kwiatem symbolizuje czystość Maryi.

Część dolna: część ta skomponowana jest wokół centralnego kwadratu z wpisanym weń kołem i stylizowanym kwiatem białej lilji królewskiej symbolizującej niewinność i dziewictwo.
Dwanaście scen umieszczonych w kwaterach otaczających część centralną to jakby pełne uwielbienia komplementy składane Madonnie przez jej przyszłych czcicieli. Są to wezwania, nazwy lub obrazy, pod którymi czcimy Maryję.

Pierwsze okno witrażowe podzielono na trzy poziome części - część centralna to postać Maryi stojącej w geście powitalnym przed domem św. Elżbiety, część górna to symbol kosmosu jako wszechmocy bożej ,część dolna składa się z dwunastu kwater wypełnionych kompozycjami nawiązującymi do wezwań Litanii Loretańskiej. Kwatery 1, 4, 9 - Różo Duchowna; kwatera 2 - Arko Przymierza (tęcza - biblijny symbol przymierza Boga z ludźmi); kwatera 3 - Bramo Niebieska; kwatera 5 - Wieżo z kości słoniowej; kwatera 6 - Domie Złoty; kwatera 7 - Matko Łaski Bożej; kwatera 8 - Gwiazdo zaranna; kwatery 10 i 11 - Królowo Aniołów.

Drugie okno witrażowe podzielono na trzy poziome części - część centralna (środkowa) to św. Elżbieta wychodząca przed dom aby powitać Maryję. Część górna to symbol kosmosu jako wyrazu wszechmocy bożej. U podstawy znajduje się skrzydło cheruba przedzielone dwoma ornamentami spiralnymi symbolizującymi nieskończoność i doskonałość Boga. Część dolna składa się z dwunastu kwater wypełnionych kompozycjami przedstawiającymi Abrahama i Mojżesza jako symboli Izraela i prawa Starego Testamentu. Cztery portrety kobiece to kobiety izraelskie, które towarzyszyły i usługiwały Chrystusowi w czasie jego działalności. W kwaterach 1, 4, 9 i 12 widnieją postacie aniołów; kwatera 2 - Abraham; kwatera 3 - Mojżesz; kwatera 5 - św. Maria Magdalena; kwatera 6 - Maria, siostra Łazarza; kwatera 7 - Marta, siostra Łazarza; kwatera 8 - św. Weronika; w kwaterach 10 i 11 umieszczono drzewo jako symbol raju i zarazem grzechu pierwszych ludzi.

Część centralna - Maria z Dzieciątkiem i św. Józefem w szopie betlejemskiej z adorującymi wołem i osłem oraz aniołami postaciującymi chóry anielskie; u podstawy kompozycji dwaj pasterze.

Część górna - kosmos rozjaśniony gwiazdą symbolizującą radość z narodzenia Syna Bożego oraz oznajmienie Jego narodzenia całemu światu.

Część dolna - kompozycja składająca się z dwunastu kwater, w których zawarto komentarze do przyszłego nauczania Jezusa Chrystusa. Część centralna przedstawia anioła głoszącego chwałę bożą.

Kompozycje w dwunastu kwaterach dolnych:

Część centralna - Maryja z Dzieciątkiem w świątyni; stół na którym oparte jest Dzieciątko udekorowany jest wyobrażeniami arki przymierza i tablic dekalogu. Obok Maryi Panny znajdują się postacie Symeona i prorokini Anny głoszących chwałę Jezusa i wypełnienie obietnic zawartych w proroctwach Starego Testamentu.

Część dolna - symbolizuje historię zbawienia; centralna wpisana w kwadrat kompozycja obrazuje grzech pierwszych rodziców czyli spożycie owocu z drzewa wiadomości dobrego i złego. Kwadrat otoczony jest wyobrażeniem niebieskiej Jerozolimy symbolizującej wypełnienie przyrzeczeń zawartych w proroctwach Starego Testamentu.

Część centralna okna - nawiązanie do tradycyjnego w malarstwie europejskim przedstawienia ucieczki św. Rodziny do Egiptu. Maria z Dzieciątkiem jadą na osiołku a za nimi podąża św. Józef. W tle grupa podróżnych wędrujących w tym samym kierunku. Scena widziana jest z góry z rozwinięciem partii pejzażowej ze wstęgą Nilu, piramidami i lecącym bocianem. U podstawy umieszczono dwie pionowe kwatery z bocianami i ibisami.

Część dolna - kwadratowa kwatera centralna zawiera kompozycję stylizowanego kwiatu lotosu; otacza ją dwanaście mniejszych kwadratowych kwater z kompozycjami nawiązującymi do motywów obecnych w kulturze starożytnego Egiptu, z którą mogła się zetknąć Święta Rodzina.

Część górna okna witrażowego - Rozeta - Na tle symbolicznego przedstawienia kosmosu postać Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa wstępującego do nieba. Jezus z poniesioną prawą ręką nakazującą apostołom ufność i wiarę w jego powtórne przyjście.

Część środkowa okna witrażowego - Dwie postacie aniołów na tle pejzażu z widocznym w oddali miastem - symbolem Jerozolimy. Aniołowie oznajmiają uczniom "Ten Jezus , wzięty od was do nieba przyjdzie tak samo jak widzieliście go wstępującego do nieba" Łk. DA. 1. 11.

Część dolna okna witrażowego - Grupa apostołów kontemplujących odejście Pana i wsłuchujących się w głos aniołów.

 

Witraż o wymiarach 10,5m x 4,2m
Część górna okna witrażowego - Rozeta - Na tle symbolicznie przedstawionego wszechświata całą rozetę wypełnia postać Ducha Świętego w kształcie gołębicy.

Część centralna okna witrażowego - Symboliczny pejzaż przedstawiający fragment architektoniczny miasta świętego (Jerozolimy) z grupą Apostołów przyjmujących z pokora Ducha Świętego i go adorujących.
U podstawy witrażu dwie monumentalne postacie na których opiera się kościół ustanowiony przez Jezusa Chrystusa - Św. Piotr i Maryja Matka Chrystusa.

Powyżej św. Piotra i N. M. Panny dwa rzędy postaci apostołów i uczniów Jezusa .
Rząd dolny licząc od lewej to 1/ św. Bartłomiej 2/ św. Maria Magdalena 3/ św. Andrzej 4/ św. Mateusz Celnik 5/św. Filip 6/ św. Jan.
Rząd górny od lewej: 7/ św. Maciej 8/ św. Jakub 9/ św. Szymon Gorliwiec 10/ św. Jakub syn Alfeusza 11/ św. Tadeusz 12/ św. Tomasz / 13/ św. Paweł (wybranym na apostoła przez Chrystusa później)