BEATYFIKACJA PAULINY JARICOT
Założycielka Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca, Francuzka Paulina Jaricot zostanie beatyfikowana w Lyonie w niedzielę 22 maja 2022 r. o godz. 15.00 podczas Mszy św. celebrowanej przez ks. kard. Luis Antonio Tagle, prefekta Kongregacji Ewangelizacji.
Paulina Jaricot miała odwagę stworzyć dzieło wspierające działalność misyjną Kościoła; kilka lat później zainicjowała Żywy Różaniec, wspólnotę modlitwy i dzielenia się dobrami. Pochodziła z bogatej rodziny, a zmarła w ubóstwie – poprzez beatyfikację Kościół zaświadcza, że umiała gromadzić skarby w niebie, skarby, które rodzą się z odwagi dawania siebie i objawiają tajemnicę życia, że tylko ofiarując je, można je zyskać, a kto je straci, ten je zachowa. Paulina Jaricot zwykła mówić, że Kościół jest z natury swojej misyjny i dlatego każdy ochrzczony ma misję, a nawet więcej, sam jest misją. Pomoc w życiu tą świadomością jest pierwszą i najważniejszą posługą Papieskich Dzieł Misyjnych.
Beatyfikacja Pauliny Jaricot stanowi okazję do wskazania raz jeszcze na trzy aspekty, które dzięki działaniu Ducha Świętego istotnie przyczyniły się do szerzenia Ewangelii.
Przede wszystkim jest to misyjne nawrócenie. Dobro misji zależy od wychodzenia poza siebie, od pragnienia, by nie skupiać się na sobie, ale na Jezusie, który przyszedł, aby służyć, a nie aby Jemu służono (Mk 10, 45). Tak właśnie Paulina Jaricot postrzegała swoje istnienie, jako odpowiedź na współczujące i czułe miłosierdzie Boga. Od młodości starała się utożsamić ze swoim Panem, także poprzez cierpienia, których doświadczała, aby rozpalić płomień Jego miłości w każdym człowieku. W tym tkwi źródło misji, w wierze tak żarliwej i gorącej, że wciąż pragnie wychodzić do innych, każdego dnia nawracając się, aby naśladować Jezusa i nieść Boże Miłosierdzie na drogach świata.
Ale jest to możliwe tylko poprzez modlitwę, która jest pierwszą formą misji. I to jest drugi aspekt. Paulina obok Dzieła Rozkrzewiania Wiary postawiła Żywy Różaniec. Jakby chciała mocno podkreślić, że misja zaczyna się od modlitwy i bez niej nie może być realizowana. Dzieje się tak, ponieważ to Duch Święty uprzedza i pozwala na wszystkie nasze dobre czyny. Pierwszeństwo ma zawsze Jego łaska. W przeciwnym razie misja stanie się bezowocna.
Wreszcie, konkretna miłość. Wraz z siecią modlitwy Paulina rozpoczęła zbiórkę ofiar materialnych na dużą skalę i w twórczej formie. Zbiórce towarzyszyły zawsze informacje o życiu i działalności misjonarzy. Darowizny tak wielu prostych ludzi były opatrznościowe dla rozwoju misji.
Kroczmy drogą wytyczoną przez tę wielką misjonarkę, pozwalając się zainspirować jej wiarą przeżywaną w konkretach, jej śmiałością i odwagą, jej hojną kreatywnością. Niech wstawiennictwo Matki Bożej, Gwiazdy Ewangelizacji, uprosi nam i wszystkim zaangażowanym w dzieło głoszenia Ewangelii Boże błogosławieństwo.
Paulina Jaricot miała odwagę stworzyć dzieło wspierające działalność misyjną Kościoła; kilka lat później zainicjowała Żywy Różaniec, wspólnotę modlitwy i dzielenia się dobrami. Pochodziła z bogatej rodziny, a zmarła w ubóstwie – poprzez beatyfikację Kościół zaświadcza, że umiała gromadzić skarby w niebie, skarby, które rodzą się z odwagi dawania siebie i objawiają tajemnicę życia, że tylko ofiarując je, można je zyskać, a kto je straci, ten je zachowa. Paulina Jaricot zwykła mówić, że Kościół jest z natury swojej misyjny i dlatego każdy ochrzczony ma misję, a nawet więcej, sam jest misją. Pomoc w życiu tą świadomością jest pierwszą i najważniejszą posługą Papieskich Dzieł Misyjnych.
Beatyfikacja Pauliny Jaricot stanowi okazję do wskazania raz jeszcze na trzy aspekty, które dzięki działaniu Ducha Świętego istotnie przyczyniły się do szerzenia Ewangelii.
Przede wszystkim jest to misyjne nawrócenie. Dobro misji zależy od wychodzenia poza siebie, od pragnienia, by nie skupiać się na sobie, ale na Jezusie, który przyszedł, aby służyć, a nie aby Jemu służono (Mk 10, 45). Tak właśnie Paulina Jaricot postrzegała swoje istnienie, jako odpowiedź na współczujące i czułe miłosierdzie Boga. Od młodości starała się utożsamić ze swoim Panem, także poprzez cierpienia, których doświadczała, aby rozpalić płomień Jego miłości w każdym człowieku. W tym tkwi źródło misji, w wierze tak żarliwej i gorącej, że wciąż pragnie wychodzić do innych, każdego dnia nawracając się, aby naśladować Jezusa i nieść Boże Miłosierdzie na drogach świata.
Ale jest to możliwe tylko poprzez modlitwę, która jest pierwszą formą misji. I to jest drugi aspekt. Paulina obok Dzieła Rozkrzewiania Wiary postawiła Żywy Różaniec. Jakby chciała mocno podkreślić, że misja zaczyna się od modlitwy i bez niej nie może być realizowana. Dzieje się tak, ponieważ to Duch Święty uprzedza i pozwala na wszystkie nasze dobre czyny. Pierwszeństwo ma zawsze Jego łaska. W przeciwnym razie misja stanie się bezowocna.
Wreszcie, konkretna miłość. Wraz z siecią modlitwy Paulina rozpoczęła zbiórkę ofiar materialnych na dużą skalę i w twórczej formie. Zbiórce towarzyszyły zawsze informacje o życiu i działalności misjonarzy. Darowizny tak wielu prostych ludzi były opatrznościowe dla rozwoju misji.
Kroczmy drogą wytyczoną przez tę wielką misjonarkę, pozwalając się zainspirować jej wiarą przeżywaną w konkretach, jej śmiałością i odwagą, jej hojną kreatywnością. Niech wstawiennictwo Matki Bożej, Gwiazdy Ewangelizacji, uprosi nam i wszystkim zaangażowanym w dzieło głoszenia Ewangelii Boże błogosławieństwo.
Wersja do wydruku